تیشه به ریشه هویت درکه نزنیم
تاریخ انتشار: ۱۴ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۵۱۳۳۳۶
همشهری آنلاین_ زهرا کریمی: تجربه حضور گردشگر و کوهنورد در روزهای پایانی و حتی وسط هفته نشان داده است که اهالی محله درکه با اندک امکانات محلی همیشه میزبان گروه‌های کوهنوردی حرفه‌ای یا طبیعت گردهای فصلی هستند. به همین منظور سری به کوچه و بازار بافت قدیم محله درکه زده و گوش به حرف دل اهالی محله درکه داده‌ایم؛ افرادی که برحسب نیاز مطالباتی از مدیران شهری و خدماتی دارند و با امید سازندگی در محله‌شان به پای‌تریبون نشریه همشهری محله آمده‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وقتی از خیابان فروردین که به نوعی بام درکه است به بافت قدیمی محله درکه نگاه می‌کنیم با درختانی که ردیف پشت سر هم قرار گرفته‌اند می‌توان مسیر کوچه باغ‌ها را پیدا کرد. اما ساخت تک و توک چند آپارتمان بلند این مسیر را قطع می‌کند. «سید محمد میرزمانی» از قدیمی‌های محله درکه می‌گوید: «در این محله طرح تفصیلی با عنوان گردشگری، تفریحی و ورزشی(توریستی) تعریف شده است که مانع ساخت آپارتمان بیش از ۲ طبقه در بافت قدیمی می‌شود. اما آنچه طی ۸ سال اخیر برای بومیان قدیمی محله سؤال شده ساخت تعدادی آپارتمان بیش از ۵ طبقه در بافت قدیمی محله است. چگونه اجازه ساخت گرفته و نمای قدیمی را خدشه‌دار کرده‌اند. »
معبرهای باریک و تو در تو و گاهی پلکانی شدن کوچه‌های محله درکه بافت آن را با بافت سایر محله‌های تهران متمایز کرده است که مشکلات خاص خود را دارد. «مصطفی رستمی» از اهالی قدیمی محله درکه درباره نهرها و ساماندهی نشدن فاضلاب‌ها می‌گوید: «فاضلاب بسیاری از خانه‌هایی که در کوچه‌های بالای محله هستند ساماندهی نشده و به همین دلیل آب در کوچه‌ها رها می‌شود و نمای زشتی به محله می‌دهد. این برای محله‌ای که گردشگر دارد زشت و زننده است. جوی‌های این محله نیاز به نظافت در همه فصول دارد. معمولاً آب نهرها به دلیل ریزش برگ بالا می‌آید و در معبرها سرریز می‌شود یا جاری بودن آب منجر به تخریب پل، جدول یا آسفالت و دیوارکشی‌ها می‌شود و برای عابران خطرساز است.»
باغی در مسیر کوهنوردی در خیابان اصلی درکه وجود دارد که توجه و رسیدگی مالک به آن چشم هر عابری را به خود جلب می‌کند. اهالی از مالکان باغ‌های بزرگ برای حفظ هویت محله‌شان چنین مشارکتی را انتظار دارند. «سید حسین میر عمادی» از اهالی محله می‌گوید: «محله‌های تهران باید با بازپیرایی حفظ و زیبا شوند و این وظیفه تک تک اهالی و نظارت مدیران شهری بر عملکرد صاحبان زمین است. باغ غنجی در مسیر کوهنوردی یکی از بهترین نمونه‌های باغ حفاظت شده است اما تعداد این باغ‌ها کم است. متأسفانه برخی مالکان به درختان باغشان آب نمی‌دهند و خشک شدن درختان را بهانه‌ای برای تخریب می‌کنند و در حقیقت تیشه به ریشه هویت یک محله می‌زنند.»
در خیابان فروردین فضایی به‌عنوان بارانداز تعبیه شده و کمی آن طرف‌تر جایی برای جمع‌آوری زباله سفره‌خانه‌ها در نظر گرفته شده اما این خیابان که یکی از مسیرهای کوهنوردان است نیاز به توجه و رسیدگی ویژه دارد. «میثم میرزین‌العابدینی» سال‌هاست که در این محله زندگی می‌کند. او می‌گوید: «وجود سگ‌های ولگرد و نیمه‌کاره ماندن دیوار خیابان فروردین، نداشتن تابلوی راهنمای مسیر برای کوهنوردان، چاله و سنگلاخی بودن جاده، نبود جای پارک خودرو و تجمع زباله همه تهدیدهایی برای محله گردشگران و ساکنان محله درکه است ولی متأسفانه نیروهای پاکبان دیر به دیر برای جمع‌آوری زباله به اینجا سر می‌زنند و بوی تعفن محله را پر می‌کند. »
ترافیک عصرگاهیهر جای بافت قدیمی محله درکه باشید خروش رودخانه درکه شنیده می‌شود و نسیم آن هم که همه محله را دربرگرفته است ولی این رودخانه آسیب جدی برای ساکنان به شمار می‌آید. «هانیه‌درجزینی» با نارضایتی از بی‌توجهی به محله‌اش می‌گوید: «رودخانه درکه نیاز به توجه و رسیدگی جدی دارد. باید دیوارهای رودخانه دیوارکشی شود تا مدام با ریزش دیواره‌ها مواجه نشویم. درخواست دیگر برای رهایی از ترافیک خیابان اصلی، تعریض خیابان اصلی درکه از حدفاصل خیابان شاه حسینی تا میدان درکه است که مشکلات ترافیکی زیادی را منجر شده است و عصرها در محله زندانی می‌شویم. »
بوی لنت ترمز اتوبوس‌های شرکت واحد و بوق مداوم خودروها برای باز شدن گره ترافیکی برای اهالی عادی است و با آن کنار آمده‌اند. ترفند ساکنان محله برای رهایی از ترافیک و انجام امور شخصی دوچرخه و موتورسیکلت است اما همیشه هم کار راه‌انداز نیست. «سید محسن میرزمانی» یکی از اعضای شورایاری محله درکه است. او مشکلاتی را که اهالی با آن دست و پنجه نرم می‌کنند به خوبی می‌شناسد. می‌گوید: «سال‌هاست محله درکه به‌عنوان منطقه گردشگری و تفریحی معرفی شده است اما دریغ از تدبیر مناسب برای رفع معضل جای پارک. خیابان منتهی به ورودی کوهستان و باغ‌های پذیرایی باریک است و برای رسیدن به میدان درکه و پایانه اتوبوسرانی و همچنین ابتدای خیابان محلی همیشه ترافیک هست. ای کاش مدیران شهری برای رفاه اهالی و گردشگران درکه فکری کنند. »
میرزمانی یکی یکی پارکینگ‌هایی را که در محله موجود است نشان می‌دهد و می‌گوید: «هر جا زمینی خالی باشد برای پارک خودرو گردشگران برنامه‌ریزی شده است اما باز هم برای جمعیتی که آخر هفته‌ها به اینجا می‌آیند کافی نیست و ترافیک همه را خسته می‌کند. تنها پارکینگی که شهرداری برای این محدوده ساخته است یک پارکینگ کوچک در ابتدای خیابان شاه حسینی هست. قرار بود همه این زمین تبدیل به پارکینگ طبقاتی شود اما بخش بیشتر آن آپارتمان‌سازی و تنها بخش کوچکی از آن پارکینگ شد. مبلغ ورودی آن ۵ هزار تومان است و برای هریک ساعت هم ۲ هزار تومان دریافت می‌شود. گاهی به دلیل پر بودن پارکینگ‌های شخصی این محدوده میدان درکه برای جای پارک آخرین گزینه است. خیلی مواقع گردشگران و اهالی ساعت‌ها هر دو خیابان اصلی منتهی به کوهستان و محله را چندین مرتبه بالا و پایین می‌روند تا جای پارک مناسب پیدا کنند. »
محله ظرفیت بومگردی داردبین کوچه باغ‌ها و خانه‌های قدیمی، باغ و زمین‌های موقوفه وجود دارد که بدون استفاده رها شده‌اند و گاهی جولانگاه معتادان می‌شود. «سید امیرحسین سید ابراهیمی» درباره باغ‌های موقوفه می‌گوید: «به شورایار محله درباره ساماندهی این باغ‌ها پیشنهادهای مختلفی داده‌ایم. شهرداری می‌تواند با اداره اوقاف توافقنامه‌ای را برای نصب آلاچیق و تبدیل آن به بومگردی امضا کند. یکی از نیازهای محله وجود سرویس بهداشتی برای طبیعت گردهاست. معمولاً درخواست طبیعت گردها از اهالی استفاده از سرویس بهداشتی منازل است. نبود جای پارک خودرو و سرویس بهداشتی از نیازهای اصلی محله درکه است.»
کد خبر 527127 برچسب‌ها سفر - گردشگری همشهری محله پایتخت منطقه ۲منبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: سفر گردشگری همشهری محله پایتخت منطقه ۲ خیابان اصلی ساکنان محله پارک خودرو قدیمی محله بافت قدیمی محله درکه جای پارک باغ ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۵۱۳۳۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیا طب سنتی ریشه در غریزه انسان و دیگر انسان‌تباران دارد؟
تاکنون، محققان شاهد حیواناتی بوده‌اند که از گیاهان برای خوددرمانی استفاده می‌کنند، اما چنین مشاهداتی نادر بوده است. میمون‌های بزرگ از گیاهان برای درمان عفونت انگلی و درد عضلانی استفاده می‌کنند. به‌تازگی مشاهده شده که شامپانزه‌ها حشرات را به زخم خود می‌مالند. بااین‌حال، درمان زخم با یک ماده فعال زیستی تاکنون دیده نشده بود. جزئیات بیشتر را می‌توانید در گزارش «بروز یک رفتار انسانی، برای اولین‌بار در اورانگوتان‌ها» بخوانید.
به گزارش خبرآنلاین و به نقل از ایسنا، زیست‌شناسان شناختی و تکاملی به‌تازگی یک اورانگوتان سوماترایی نر وحشی را در حال درمان زخم فعال روی صورت خود در یک مکان تحقیقاتی در اندونزی مشاهده کردند.
کارولین شوپلی (Caroline Schuppli) و ایزابل لامر (Isabelle Laumer) در مشاهدات روزانه خود از ۱۵۰ اورانگوتان سوماترایی که به‌شدت در معرض خطر انقراض قرار دارند، متوجه شدند که یکی از نرها به نام «راکوس»، خود را با برگ‌های گیاه آکار (Fibraurea tinctoria) درمان می‌کند که به داشتن خواص دارویی معروف است. راکوس، زخمی روی صورت برداشته بود که به‌احتمال‌زیاد طی دعوا با نری دیگر ایجاد شده است.
جزئیات خوددرمانی اورانگوتان
راکوس پس از جویدن این گیاه، مایع حاصل را به مدت حدود هفت دقیقه روی زخم گونه خود قرار می‌داد. سپس آن را با برگ‌ها می‌پوشاند و به خوردن گیاه ادامه داد. زخم طی ۵ روز بسته شد و در عرض یک ماه، کاملاً بهبود یافت.
جالب اینجاست که راکوس هنگامی‌که زخمی بود، بیش از حد معمول استراحت می‌کرد. خواب به‌طور مثبت بر بهبود زخم تأثیر می‌گذارد، زیرا ترشح هورمون رشد، سنتز پروتئین و تقسیم سلولی در طول خواب افزایش می‌یابد.
کل فرآیند، زمان قابل‌توجهی را به خود اختصاص داد. ازآنجایی‌که راکوس از آکار به‌طور خاص برای مراقبت از زخم استفاده می‌کرد، محققان می‌توانستند بفهمند که او قصد دارد خودش را معالجه کند و روش او کارآمد است.
انسان‌هایی که در جنگل‌های استوایی جنوب‌شرقی آسیا زندگی می‌کنند، از آکار برای اثرات ضددرد و تب‌بُری استفاده می‌کنند. این گیاه در طب سنتی، بیماری‌های متنوعی را درمان می‌کند. بررسی‌ها وجود موادی را در آن نشان می‌دهد که می‌دانیم دارای فعالیت‌های ضدباکتریایی، ضدالتهابی، ضد قارچی، آنتی‌اکسیدانی و سایر فعالیت‌های زیستی مرتبط با بهبود زخم هستند.
این اولین درمان فعال زخم با یک ماده فعال زیستی است که تاکنون مشاهده شده و محققان پیش‌ازاین هرگز شاهد چنین رفتاری نبوده‌اند، زیرا برخورد با حیوان زخمی آن هم در محیطی که حاوی گیاهان دارویی است، اتفاق بسیار نادری است.
پژوهشگران نمی‌دانند که آیا راکوس پیش‌ازاین نیز چنین عملی را انجام داده است یا خیر. آنها همچنین نمی‌توانند تأیید کنند که آیا او این روش را از دیگرر اورانگوتان‌های مقیم زادگاهش آموخته است یا خیر. نرهای اورانگوتان پس از رسیدن به سن بلوغ، مسافت‌هایی طولانی را می‌پیمایند تا خانه جدیدی پیدا کنند. شوپلی فرض می‌کند که سایر اورانگوتان‌ها نیز می‌توانند رفتار مشابهی از خود نشان دهند.
آنچه به‌طورقطع شناخته شده است؛ این است که راکوس اولین مدیریت فعال زخم را با ماده فعال زیستی نشان داده است.
رفتار غریزی؟
اولین شواهد مستند از درمان زخم توسط انسان در نسخه خطی پزشکی متعلق به ۲۲۰۰ سال قبل از میلاد ظاهر شده است. میمون‌های بزرگ آفریقا و آسیا نیز از زخم‌های خود مراقبت می‌کنند، بنابراین شاید ما عملکردی غریزی داریم که به ما امکان می‌دهد تا گیاهان و قارچ‌های دارای خواص دارویی را بشناسیم و خود را درمان کنیم.
اما راکوس چگونه می‌دانست که باید به سراغ آکار برود و چنین درمانی را انجام دهد؟ او فرآیند نسبتاً پیچیده‌ای را انجام داد که سؤالات بسیاری را به وجود می‌آورد. ما ممکن است به‌طور طبیعی به سمت گیاهانی که دارای مواد مغذی یا خواص درمانی هستند، جذب شویم.
۵۴۵۴
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902521
جدول میزان بارش‌های فارس تا ساعت ۶:۳۰ امروز