تراشیدن چوب دنیـای مـن است
تاریخ انتشار: ۴ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۷۳۴۸۳۸
همشهری آنلاین_ زهرا کریمی: مزین شدن در و دیوار محله با این مجسمهها نظر هر گردشگر و تازه واردی را به خود جلب میکند. همه این آثار از خوشذوقی یک بچهمحل به نام «مجید قاسمی» است؛ کسی که با ایدههایش توانسته رستورانهای چوبی درکه را با چکش و قلم طرح و نقش بزند. حالا که هنرمند خبرهای در هنر نجاری شده کارگاهی در انتهای خیابان فروردین و اول مسیر کوهنوردان اجاره کرده و شب و روز چوب میتراشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
انتهای خیابان فروردین بعد از سوله بارانداز و جاده خاکی صدای تراش چوب به خوبی شنیده میشود. بوی تراشههای چوب و درخت گردو همه مسیر جاده تا کارگاه را فرا گرفته است. قاسمی لبخندی میزند و میگوید: «مسیر رفتوآمد به کارگاه کمی پیچ و خم دارد و باید با تجهیزات کوهنوردی به کارگاهم آمد اما اهالی محله درکه آنقدر باصفا هستند که هرکاری داشته باشند این مسیر را به کارگاه پیاده میآیند و گاهی هم برای دیدار تازه کردن و احوالپرسی سری میزنند.» نگاهی به آلاچیق نیمه ساخته میاندازد و میگوید: «تراشیدن چوب، دنیای من است. شاید باورتان نشود که هیچوقت فکر نمیکردم روزی از تکنسین آسانسور و پله برقی به حرفه نجاری رو بیاورم. این کارگاه مأمن من شده و بیشتر دکوراسیون رستورانهای چوبی محله را در همین کارگاه طراحی کردهام. گاهی همه این 15 سال مثل یک پلک زدن از جلو چشمانم عبور میکند. روزهای اول که در این کارگاه مشغول شدم خبری از این تجهیزات و حجم سفارش کار نبود. همه این تشکیلات با سختی و آزمون و خطاهای بسیار جمع شد و حالا هنرجو هم دارم. به زندگی امروزم عشق میورزم؛ به خانوادهای که تکیهگاه من شدند و به اهالی که مشوق فعالیت هنریام هستند.»
هنر باید در معرض دید همگان باشدانتهای خیابان درکه بعد از پیچ رستورانهای چوبی و مجسمه نیم تنه چوبی در پیادهرو یکی از چند اثر قاسمی به چشم میخورد. او درباره آثارش در محلهای که در آن بزرگ شده حرف بسیار دارد: «تجربه حضور در نمایشگاه و گالریهای هنری ندارم اما نمایش آثارم در محله درکه به مثابه حضور در یک نمایشگاه هنری بزرگ و شبانهروزی است. ساخت اثر هنری و نمایش آن برای عموم را دست نیافتنی و لاکچری نمیبینم. چون هنر زایش ذهن، ایده و فکر خلاق هنرمند است که باید بیدرنگ به آن بپردازد و بیدرنگ هم آن را در معرض نمایش عموم بگذارد. هنر را باید در معرض دید همه گذاشت تا ببینند و از آن لذت ببرند. گاهی این موضوع ذهنم را به خود مشغول میکند که در محلههای تهران کم هنرمند نداریم؛ اگر همه هنرمندان جلو خانه خود، کوچه یا محله و خیابانهای اصلی شهر را با آثار هنریشان مزین کنند پایتخت زیباتر خواهد شد.» چشمش به عکس روی دیوار میافتد. حرفش را قطع میکند و در ادامه از خاطراتش و خانه پدریاش در کوچه شقایق در محله درکه میگوید: «15 سال پیش وقتی که 30 ساله بودم به دلیل مسائل شخصی در زندگی از همه دنیا ناامید و بیکار خیره به درخت جلو در خانه نشسته بودم تا اینکه یکباره تصمیم گرفتم به جای بیکاری و فکر و خیالات واهی روی این درخت طرحی را بتراشم. 6 ماه شبانهروز به این درخت چکش زدم. هنوز هم جلو درخانه پدرم در کوچه شقایق هست.»
به دریا رفته میداند مصیبتهای طوفان راخانه قدیمی پدریاش در کوچه شقایق برای ساختوساز تخریب شده است و خبری از آن بنای قدیمی نیست اما نیم تنه مجسمه چوبی که نخستین اثر هنریاش است سر نبش کوچه مقابل ساختمان نیمه ساخته قرار گرفته. هنرمند محله درکه میگوید: «این همان مجسمهای است که 6 ماه شبانهروز روی آن کار کردم. هنگام کار روی این تنه درخت برخی از اهالی با کنایه حرفهایی میزدند. مثلاً میگفتند: پسرجان به جای این کارها برو یک ماشین دست و پا کن و راننده تاکسی شو. یا میگفتند این کارها بازی است و نان و آب نمیشود و... اما من در عالم دیگری بودم. نقطه مقابل دلسوزیهای اهالی، گردشگران و کوهنوردان بودند. برخی از آنها برای رفع خستگی از کوهنوردی دقایقی کنارم مینشستند و با آفرین و به به گفتن ازکاری که در حال انجام بودم تعریف و تمجید میکردند. وقتی که مجسمه تمام شد یک تنه درخت نیمه خشک دیگری را پیدا کردم و کنار دیوار خانه یک پلاستیک بزرگ کشیدم که حکم کارگاه را داشت و در پاییز و زمستان مرا از سرما حفظ میکرد. ساخت آن مجسمه یک سال و نیم به طول انجامید و بعد از آن تماس پشت تماس برای سفارش کار شروع شد. مادرم همیشه میگفت: پسرم! نفست در انجام هرکاری حق باشد خدا به زندگیات خیر و برکت میدهد و همین هم شد. این کارگاه و همه داراییهایم شروعش از آن روزهای سخت است. به دریا رفته میداند مصیبتهای طوفان را، حکایت من است.»
اهالی درکه مثل یک خانواده هوای یکدیگر را دارندهمین که به کوچه شقایق، بازارچه محلی و میدان قدیمی درکه نزدیک میشویم سلام و احوالپرسیهایش با اهالی رشته کلام صحبت درباره راهاندازی کانال مجازی «بچهمحلهای درکه» را قطع میکند. روحانی جوانی از دور به سمتش میآید و پچ پچ کنان و آرام حرفهایش را میزند و به سمت مسجد قدیمی درکه میرود. قاسمی میگوید: «امام جماعت مسجد درکه از هم دورهایهای روزهای جوانیام است. او روحانی مسجد محله شد و من نجار محله. اهالی محله درکه را دوست دارم. ما در این محله مثل یک خانواده هستیم و همه هوای همدیگر را دارند. چند سالی است که در فضای مجازی یک کانال راهاندازی کردهام و در همین کانال محلی که اعضای آن به 300 نفر هم نمیرسد خیلی کارهای بزرگی انجام میشود؛ تأمین هزینه نسخه بیماران، تأمین هزینه جهیزیه، تأمین هزینه عروسی جوانان، قول و قرار برای حل مشکلات کوچههایی که در حریم کوهستان هستند و اهالی خدمات چندانی دریافت نمیکنند یا قدردانی و تشکر از ورزشکاران محله و خیلی موارد دیگر که همه با دلسوزی و حمایت اهالی انجام میشود و امیدواریم همه با هم و دست در دست هم زنجیره ویروس کرونا را قطع کنیم و دوباره شاهد رفتوآمد اهالی محل در کوچه و بازار و مسجد باشیم.»
کد خبر 533219 برچسبها بافت فرسوده منطقه ۲۲ هنرهای تجسمی منطقه ۳ منطقه ۱ همشهری محله کوه کوه نوردیمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: بافت فرسوده منطقه ۲۲ هنرهای تجسمی منطقه ۳ منطقه ۱ همشهری محله کوه کوه نوردی کوچه شقایق محله درکه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۷۳۴۸۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تصویری از آلودگی کارخانه سیمان در دورود
کارخانهها نقش عمدهای در آلودگی هوا دارند. احداث این کارخانهها علاوه بر اینکه آلودگی هوا را تشدید میکند، موجب افزایش بیماریها میشود. این روزها اهالی شهرستان دورود استان لرستان نیز به علت آلودگی کارخانه سیمان آزرده خاطر هستند.
شهروندخبرنگار ما با ارسال تصویری این مشکل را به نمایش گذاشت و درخواست رسیدگی کرد.
منبع: شهروندخبرنگار - لرستان
بیشتر بخوانید:
نگرانی اهالی گالیکش از آلودگی طبیعت کوه نیلکوه به لطف کارخانه سیمان
برای یادگیری اصول تصویربرداری خبری به صفحه «آموزش تصویربرداری برای شهروندخبرنگاران» مراجعه کنید.
باشگاه خبرنگاران جوان شهروند خبرنگار شهروند خبرنگار